Μες στο σκοπό

Πάθος, που σε έχω δεμένο;  Μέσα σε όνειρα σε έχω λατρεμένο...

Πάθος, ποιος σε έχει αρνηθεί;  Στροβιλίζοντας μέχρι τη μέθη να σε βρει...

Πάθος, μέσα σε μνήμη σκοτεινή, μπαίνεις τυφλά και δένεις δυο...

στον έρωτα και στην αγάπη να σε δω...

Στους κάμπους στα λιβάδια θα διαβώ, σε βράδυ σκοτεινό, να συναντήσω το σκοπό, ατελείωτο, παντοτινό, σαν ένα και μοναδικό, να τρέχω να σε βρω να πιω να ξεχαστώ...

Πάθος, σαν σ' ανασαίνω ζω, ατέρμονα, σε διαλλαλώ, φουρτουνιασμένη να σε βρω

και πάλι να καώ...

Πάθος  σαν ανατέλεις ζω, γοργά σε ένα σκοπό, πεθαμένο, ζωντανό, καυτό, λαχταριστό,

διαλύεσαι μεσ' το βυθό, δεν έχω που να κρατηθώ, κι όμως για σένα ζω...

Σαν με κινείς, θέλω να πιω, να ζαλιστώ, με πάθος να μιλώ, μόνη μου,
μες στον σκοπό που 'χω σαν tempo και σε τραγουδώ, και πάλι να χαθώ,
και να σε συναντήσω.

       

Πάθος, ήσουν αληθινό, σε μπόρες και σε θύελλες  γραφτό, ήσουν μυστικό, 

σε σεργιανούσα δίχως να σε βρω, δάκρυ πικρό, χωρίς ποτό να ξεχαστώ...

Πάθος  σαν σ' ανασταίνω ζω, ήτανε κάτι τραγικό, μαρτύριο μοναδικό, έφυγες δίχως σκοπό,

αλλά και πάλι είσαι εδώ...

τώρα είσαι διαφορετικό, σαν φρούτο γινομένο είσαι γλυκό, και αδύνατο, θα δοκιμάσω...

Λίζα Τσακίρη

Lettura di libri