.widget.ContactForm { display: none; }

"Ανάγνωση βιβλίων"

ΣΙΒΗΡΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

  Σιβηρική Αγωγή

ΝΙΚΟΛΑΪ ΛΙΛΙΝ

Εκδόσεις Πατάκη,2011 



Τι σημαίνει να γεννιέσαι, να μεγαλώνεις, να ενηλικιώνεσαι σε μια γη που δεν ανήκει σε κανέναν, σε ένα μέρος που μοιάζει -αλλά δεν είναι- εξωπραγματικό;

Αν και μόλις είκοσι εννέα χρόνων, ο Νικολάι Λίλιν έχει να διηγηθεί μια ασυνήθιστη ζωή και να μιλήσει για έναν κόσμο που δε μοιάζει με κανέναν άλλο: είναι κι αυτός ένας από τους λόγους που η "Σιβηρική αγωγή" είναι ένα βιβλίο μοναδικό. Ελάχιστοι ίσως έχουν ακούσει να γίνεται λόγος για την Υπερδνεισιερία, μια περιοχή της πρώην ΕΣΣΔ που διακήρυξε την ανεξαρτησία της το 1990, αλλά που κανένα κράτος δεν την αναγνωρίζει, γη όλων και κανενός. Έναν τόπο όπου η εγκληματικότητα ήταν τόσο διαδεδομένη, που ένας χρόνος υπηρεσίας στην αστυνομία ισοδυναμούσε με πέντε, ακριβώς όπως σε περίοδο πολέμου.

Στη συνοικία του Κάτω Ποταμού, όπου μεγάλωσε ο συγγραφέας, ζούσαν ακολουθώντας τη σιβηρική παράδοση και τα παιδιά αποκτούσαν εμπειρία μέσα από τις συγκρούσεις με την αστυνομία ή τους ανηλίκους από άλλες συμμορίες. Αλλά η μαθητεία στο καλό και το κακό είναι για τη σιβηρική κοινότητα πολύπλοκη, γιατί τα παιδιά μαθαίνουν να ενσαρκώνουν κάτι οξύμωρο, μαθαίνουν δηλαδή να είναι "τίμιοι εγκληματίες". Κι αυτό το άλλο σχολείο, πολύ πιο σημαντικό από εκείνο του δρόμου, περνά κυρίως μέσα από τους γέρους, τους ηλικιωμένους εγκληματίες. Οι "παππούδες" μεταδίδουν στα παιδιά αξίες που μοιάζουν να έρχονται σε σύγκρουση με τις εγκληματικές: τη φιλία, την τιμιότητα, το μοίρασμα των αγαθών. Την αγάπη για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, τα οποία ονομάζουν "αγαπημένους του Θεού". Αλλά και την κουλτούρα του τατουάζ, του δέρματος που μιλάει για τη μοίρα του καθενός. "Ο παππούς Κούσια" -γράφει ο Λίλιν- "δε με διαπαιδαγωγούσε παραδίδοντάς μου μαθήματα, αλλά μιλώντας μου, διηγούμενος τις ιστορίες του και ακούγοντας τα επιχειρήματά μου. [...] Δε μιλούσε για τη ζωή από τη θέση αυτού που παρατηρεί από ψηλά, αλλά από τη θέση ενός ανθρώπου που πατά τα πόδια του στη γη και προσπαθεί να παραμείνει σ' αυτή όσο το δυνατόν περισσότερο". Χάρη στη δύναμη της αφήγησης, μ' έναν λόγο έντονο και εκφραστικό αυτός ο απίστευτος, τραγικός και ανατριχιαστικά αληθινός κόσμος, όπου η αγριότητα και ο αλτρουισμός συνυπάρχουν, γίνεται σιγά σιγά οικείος.

Μια εποποιία του εγκλήματος αφηγημένη από κάποιον που την έζησε, με μια δύναμη που σε αιχμαλωτίζει και δε σε αφήνει πια.


 Ο Νικολάι Λίλιν γεννήθηκε το 1980 στο Μπέντερ της Υπερδνειστερίας. Το 2003 μετακόμισε στην επαρχία του Κούνεο, όπου εργάζεται ως τεχνίτης του τατουάζ, έχοντας μελετήσει επί σειρά ετών τα τατουάζ της σιβηρικής εγκληματικής παράδοσης και διδαχθεί τις τεχνικές και τους σύνθετους κώδικες που τα διέπουν. Η "Σιβηρική αγωγή" είναι το πρώτο του βιβλίο, το οποίο γράφτηκε στα ιταλικά και μεταφράζεται ήδη σε 20 γλώσσες. Παράλληλα, ετοιμάζεται η κινηματογραφική του μεταφορά, σε σκηνοθεσία του Gabriele Salvatores ("I'm not Scared), με πρωταγωνιστή τον Τζον Μάλκοβιτς.



Lettura di libri

4 σχόλια:

Δέσποινα είπε...

Μετά την αναγνωστική μου εμπειρία με το βιβλίο αυτό άρχισα να ψάχνω στο internet για να βρω κάποια συνεντευξη του Νικολάι Λίλιν .
Και τον βρήκα!
Το όμορφο πρόσωπό του, η γαλήνια όψη του και η ήρεμη φωνή του δεν θυμίζει σε τίποτα τον "τίμιο εγκληματία" που γεννήθηκε, μεγάλωσε και γαλουχήθηκε με την αγωγή της εγκληματικής κοινότητας των Σιβηριανών Ούρκα.
Εκεί που οι αξίες είναι πραγματικότητα, είναι τρόπος ζωής και κάθε παράβασή τους τιμωρείται με βίαιο τρόπο, πολλές φορές με θάνατο.
Μέσα από την συνέντευξη δεν μπόρεσα να δω το νεαρό άντρα του βιβλίου που με τη χρήση της σιδερόβεργας, της λάμας και του πιστολιού προστάτευε τη ζωή του, την κοινότητα και προπάντων τις αξίες του.
Από το βιβλίο αυτό γνώρισα έναν κόσμο ξεχωριστό, έναν κόσμο που λίγοι γνωρίζουν ότι υπάρχει.
Σαγηνεύτηκα!

Poet είπε...

Χαίρομαι που έχετε μια τόσο ωραία Λέσχη Ανάγνωσης και ένα εξίσου ωραίο ιστολόγιο. Επί τέσσερα χρόνια είχαμε κι εμείς μια ανάλογη λέσχη στη βιβλιοθήκη της Άνω Τούμπας με τη βιβλιοθηκονόμο Λένα Παπαθανασίου και 15-20 μέλη κάθε ηλικίας. Όταν η Λένα μετατέθηκε στην Αντιδημαρχία, η Λέσχη άλλαξε μορφή και μεταφέρθηκε στη βιβλιοθήκη της Κάτω Τούμπας, όπου και λειτουργεί τώρα. Υπεύθυνος ο συγγραφέας Δάνης Κουμασίδης.

Το βιβλίο που θα συζητήσουμε την ερχόμενη Παρασκευή 28/9 είναι της Λωράνς Κοσσέ και έχει ως τίτλο «Στο καλό μυθιστόρημα». Είναι, δηλαδή, η ιστορία του ομώνυμου βιβλιοπωλείου στο Παρίσι που διαθέτει αποκλειστικά καλά μυθιστορήματα. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο που θίγει όλα τα καυτά θέματα της λογοτεχνίας και σας το συνιστώ θερμά.

Και κάτι ακόμη. Πριν μερικά χρόνια παρουσίασα κι εγώ σε μια εκδήλωση τον φίλο μου Απόστολο Λυκεσά και το μυθιστόρημά του Μπλάνκο. Καλή συνέχεια στη Λέσχη σας και καλή επιτυχία.

Τόλης Νικηφόρου

ΤΟΛΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ είπε...

…γράφω για να τηρήσω μια εσωτερική εντολή και ελάχιστα αντιλαμβάνομαι το τί, το πώς, και το γιατί. Συχνά έχω την αίσθηση ότι απλώς καταχωρώ όσα μου υπαγορεύει ένας αόρατος υποβολέας, ότι δεν είμαι παρά ο πρώτος αναγνώστης των βιβλίων μου.Στην πρωταρχική ανάγκη της έκφρασης δίνω διέξοδο, όπως οι μακρινοί μας πρόγονοι, μόνος με τον εαυτό μου στη σύγχρονη σπηλιά μου. Με τον ιστότοπο ίσως να ικανοποιήσω σε μεγαλύτερο βαθμό και την αμέσως επόμενη, την ανάγκη της επικοινωνίας…ΤΟΛΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ



Lettura di libri: Καλωσόρισμα στον αγαπημένο ποιητή και πεζογράφο Τόλη Νικηφόρου ο οποίος θα «βρίσκεται» στη συντροφιά μας διαδικτυακά .Θα έχουμε την ευκαιρία να μας γοητεύσει μία άλλη μορφή αντισυμβατικής γλώσσας, ώστε να ξυπνάει κάθε φορά τη συγκίνηση, το όνειρο, το συναίσθημα, την εικόνα, τη φαντασία, την ικανότητα να βλέπεις μέσα στα πράγματα, τη διαφάνεια

ΝΙΚΗ ΧΑΛΚΙΑ είπε...

Εδώ η λατρεία των όπλων είναι δεδομένη: τα όπλα χωρίζονται σε «τίμια» και «κριματισμένα». Το ίδιο ισχύει περίπου και για τους ανθρώπους.Δυνατή πλοκή και γραφή.Ίσως το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι και στους εγκληματίες υπάρχουν κανόνες ηθικής , γεγονός που έχουν ξεχάσει πολλοί «αξιόλογοι» κοινωνοί αυτού του τόπου.