Κι έτσι να πορευτούμε!
Με τα μάτια μου τα αισθητά
κοιτάζω τους ανθρώπους
και βλέπω να πορεύονται
σε ατράπους και μονοδρόμους.
Να τους κυκλώνουν αδιέξοδα,
τρόμος, φοβίες, φρίκη.
Και να ρουφάνε τη ζωή,
που όμως δεν τους ανήκει.
Και κάτω υπό πίεση
περνάνε τον καιρό τους
και κυρτωμένοι πια κι αδύνατοι
το βλέμμα δεν σηκώνουνε
να δουν τουν ουρανό τους.
Υπάρχει βεβαίως και γι' αυτούς,
όπως για τον καθένα,
ένας γλυκύτατος Ουρανός
με αγαθά όμως ... χαμένα.
Με αγαθά που δεν τα ποθήσανε
μάλλον δε και τα μισήσανε
και ζούνε μέσ' στη φτωχεια,
ρακένδυτοι και μίζεροι
κι απόκληροι διαβάτες,
μα πλούσιοι σ' ανούσια,
σε φόνους και απάτες.
Και μοιάζουν με διαδηλωτές
σε δρόμους, σε πλατείες,
ενδεδυμένοι την ντροπή,
φόντο τις αγωνίες,
το δάκρυ τ' ασταμάτητο
και την κραυγή στα ύψη,
χωρίς να βρίσκεται κανείς
πάνω τους για να σκύψει.
Στις μέρες μας μαράνθηκαν
τα λουλούδια της ΑΓΑΠΗΣ,
γιατί στους κήπους των ψυχών,
των ακαθάρτων λογισμών,
ανθίζουν τ' αγριόχορτα
του ψεύδους και απάτης,
της κακεντρέχειας και αδιαφορίας,
μιας γενικής σκληροκαρδίας.
Και δυστυχώς εγκλωβιστήκαμε
μέσ' στα καλούπια αυτά.
Και η ψυχή του καθενός
τρομάζει και πονά.
Υποφέρει και ματώνει
κι όμως το βλέμμα δεν υψώνει
προς το δικό της Ουρανό.
Τα άστρα πλέον να χαρεί
και τη γλυκύτητά του,
να ξεχυθούν οι χείμαρροι
μέσα απ' την καρδιά του.
Να κατακλύσουνε τη γη
και να της δώσουν λάμψη,
αφού εντός και γύρω μας
το Φως Του πια θα λάμψει.
Θα φάμε τότε, θα χορτάσουμε
τα αγαθά τα αιώνια
κι αγγελικούς χορούς θα στήσουμε
στα πνευματικά τα αλώνια.
Ναι θα φάμε, θα χορτάσουμε
-κι έτσι θα πορευτόυμε-
και δεν θα τα κλωτσήσουμε
γιατί έτσι θα χαθούμε.
Απόσπασμα από ποίημα του Μητροπολίτη Λιτζάς και Αγράφων Λουκάς ο Α'
Lettura di libri
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου