ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ: Αναζητώντας την ευτυχία στην καθημερινότητα - Χάρης Δημητριάδης

ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ, ΕΝΑΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

Συγγραφέας: Χάρης Δημητριάδης
Εκδόσεις: Περίπλους




Πριν 2.300 χρόνια ο Επίκουρος διακήρυξε μια απλή φιλοσοφία ευτυχισμένης ζωής βασισμένη στην αναζήτηση απλών φυσικών απολαύσεων, χωρίς την προσφυγή στη βοήθεια θρησκειών, του Θεού, της πολιτικής, του καταναλωτισμού, του πλούτου, της δύναμης, της προβολής. Ο Επίκουρος υποστήριξε ότι κάθε άνθρωπος μπορεί να αποκτήσει και να διατηρήσει σωματική υγεία και ηρεμία μυαλού χρησιμοποιώντας αποκλειστικά τις φυσικές του δυνάμεις.
Η προσπάθεια αυτή ωστόσο δεν έχει πιθανότητες επιτυχίας εάν είναι μοναχική. Χρειάζεται ένα περιβάλλον ασφάλειας, όπως αυτό που δημιουργεί ένας περίγυρος φίλων και ομοϊδεατών: "Όσοι έχουν τη δυνατότητα να επιτύχουν πρώτα απ' όλα την ασφάλεια στη συμβίωση με τους ομόφρονές τους, αυτοί περνούν την πιο ευχάριστη ζωή, επειδή έχει ο ένας τον άλλον ως στερεότερο στήριγμα". Το φιλικό περιβάλλον ασφάλειας και εμπιστοσύνης βοηθά να αποκτήσουμε πρακτική και συναισθηματική υποστήριξη, να χτίσουμε το χαρακτήρα μας, να διαμορφώσουμε άποψη για τη ζωή και την κοινωνία, να αξιολογήσουμε την ποιότητα της ζωής μας, να συμμετάσχουμε σε κοινές δραστηριότητες για την επίτευξη κοινών στόχων. Μια κύρια δόξα διακήρυσσε: "Απ' όλα τα αγαθά που παρέχει η σοφία διασφαλίζοντας από κάθε άποψη τον ευτυχισμένο βίο, το μέγιστο είναι η απόκτηση φίλων". Η σημαντικότερη καινοτομία του Επίκουρου στο θέμα της φιλίας ήταν η προτροπή του να καλλιεργείται συστηματικά. Η φιλία υποστήριζε έχει τέτοια σημασία για την ασφάλεια και την ευτυχία που δεν θα πρέπει να αφήνεται στην τύχη, αλλά να καλλιεργείται συστηματικά. Η φράση, "αν θες να σώσεις τη γαλήνη και τον ανθρωπισμό σου ...κάνε τη δική σου πολιτεία, που θα σου δίνει όσα η επίσημη δεν μπορεί", αναδεικνύει με καθαρότητα το επικούρειο κοινωνικό πρότυπο ζωής, που δεν είναι άλλο από μια μικρή κοινωνία φίλων, ενωμένη με δεσμούς εμπιστοσύνης, ειλικρίνειας, καλοσύνης και αλληλοβοήθειας, σε συνδυασμό με τις αξίες της επικούρειας φιλοσοφίας.
Η επικούρεια προσέγγιση της ευτυχίας στηρίζεται στην υπόθεση ότι το μέτρο της αλήθειας στη ζωή το φανερώνει η Φύση και όχι η Λογική με τις σκέψεις.







Lettura di libri 

Αναλύοντας τα ποιήματα του Τάκη Βαρβιτσιώτη "Όχι πια δάκρυα" με τη συμβολή του ΦΡΕΡΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΦΡΕΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (τ. Καθηγητής Συγκριτικής Γραμματολογίας)

Η απλή, διαφωτιστική και εμπεριστατωμένη ομιλία του κ. ΦΡΕΡΗ γύρω από τα ποιήματα του Τάκη Βαρβιτσιώτη "Όχι πια δάκρυα"αλλά και η εξειδικευμένη εμπειρία του στα Γράμματα, μας καθήλωσαν για πολύ περισσότερο χρόνο από τον συνηθισμένο σε παρόμοιες συναντήσεις μας.

Επίσης είχαμε κοντά μας και την κ. Μαρία Ορφανίδου και τον κ. Σωτήρη Τσιούρη
 (τ. Καθηγητές Πανεπιστημίου).

Σας ευχαριστούμε θερμά!

Lettura di libri

Όχι πια δάκρυα - ΤΑΚΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ

 Για το βιβλίο θα μας μιλήσει ο προσκαλεσμένος μας, κος ΦΡΕΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (τ. Καθηγητής ΑΠΘ Συγκριτικής Γραμματολογίας)

Όχι πια δάκρυα

Συγγραφέας: ΤΑΚΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ
Εκδόσεις: Κέδρος

Ποίηση

Περιεχόμενα:

Όχι πια δάκρυα
Σε μια διαφάνεια τόσο λευκή
Πάντα χαρούμενη
Μάτι του έρωτα
Ήρθε ξανά το Πάσχα
Στα κράσπεδα της ελπίδας
                                            Αξιοθαύμαστη απλότητα
                                            Στη συντομία της ζωής
                                            Στις ουράνιες πεδιάδες
                                            Η ασημένια κόρη
                                            Άν ύστερα από τόσα ποιήματα
                                            Ποτέ δεν ήταν άλλοτε
                                            Γονατιστός πάνω στην πέτρα
                                            Αίμα και φλέβες μελανές
                                            Κλειδώνω τους ίσκιους
                                            Σημάδι ελπίδας
                                            Άνθρωποι εσείς της εποχής μου
                                            Η μικρούλα με τα σπίρτα
                                            Lieblicher Blaue
                                            Για να εξαφανισθεί το σκοτάδι
                                            Βαθιά στη μνήμη του
                                            Ο μικρός πρίγκιπας
                                            Οιωνός αθωότητας
                                            Της λάμψης το φιλί
                                             Ώ εσύ ψιθυριστή
                                            Μέσ' απ΄τον στρόβιλο της παραφοράς μου
                                             Άπ΄των θαυμάτων την παρέλαση
                                             Έγνοια μου τώρα μοναδική


Οπισθόφυλλο:

«Ο Τάκης Βαρβιτσιώτης είναι ένας εκπρόσωπος εκείνης της πλειάδας των Ελλήνων ποιητών που πρόσφεραν μιά ζωτική και ανέλπιστη συμβολή στην παγκόσμια λογοτεχνία της εποχής μας, και το πλούσιο ποιητικό έργο του έξοχου αυτού λυρικού αποτελεί μιά κορυφαία στιγμής της σύγχρονης νεοελληνικής ποίησης, βρίσκοντας αναγνώριση και έξω από την πατρίδα του».

Από το σκεπτικό της κριτικής επιτροπής του Πανεπιστημίου της Βιέννης, που απένειμε στον Τάκη Βαρβιτσιώτη το Διεθνές Βραβείο Γκότφριντ φον Χέρντερ 1994.

Ο Τάκης Βαρβιτσιώτης (1916-2011), ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λυρικούς ποιητές της μεταπολεμικής περιόδου (παρόλο που πρωτοεμφανίστηκε στην ποίηση το 1936), γεννήθηκε και έζησε όλη του τη ζωή στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και εργάστηκε ως δικηγόρος. Την πρώτη του ποιητική εμφάνιση την έκανε σε ηλικία είκοσι ενός ετών, στο πρωτοποριακό περιοδικό "Μακεδονικές Ημέρες", με την εκδοτική ομάδα του οποίου συνδέθηκε στενά. Έκτοτε, αφιερώθηκε στην ποίηση με πάθος και συνέπεια. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές "Φύλλα ύπνου" (1949), "Επιτάφιος" (1951), "Χειμερινό ηλιοστάσιο" (1955), "Το ξύλινο άλογο" (1955), "Αλφαβητάριο" (1955), "Η γέννηση των πηγών" (1959), "Το πέπλο και το χαμόγελο" (1963), "Η μεταμόρφωση" (1971), "Η φθινοπωρινή σουίτα και άλλα ποιήματα" (1975), "Ταπεινός αίνος προς την Παρθένο Μαρία" (1977), "Η Άννα της απουσίας" (1979), "Ενωμένα χέρια" (1980), "Καλειδοσκόπιο (1983), "Η ατραπός" (1984), "Fragmenta, ή Η βλάστηση των ορυκτών" (1985), "Δέκα ποιήματα της οργής και του χρέους, μαζί με το Δοξαστικό της ελευθερίας" (1986), "Ακόμα ένα καλοκαίρι" (1987), "Φαέθων" (1992), "Η θαυμαστή αλιεία" (1993), "Νήματα της Παρθένου" (1997), "Άρωμα ενός κομήτη" (1997), "Όχι πια δάκρυα" (1998), "Τα δώρα των Μάγων" (1999), "Άτριον" (2000), "Όμως το χιόνι πάντα μένει" (2002), "Μικρά ερωτικά εγκώμια" (2002) και τις συγκεντρωτικές εκδόσεις "Σύνοψη Α΄ (1941-1957)" (1980), "Σύνοψη Β΄ (1958-1972)" (1981), "Σύνοψη Γ΄ (1973-1979)" (1988) και "Ποιήματα, 1941-2002" (2003). Το 2010 συγκέντρωσε μια τελευταία συλλογή με ανέκδοτα ποιήματά του, τα οποία εξέδωσε με τίτλο "Υδατόσημα" (Μπίμπης Στερέωμα, 2010). Για τους νεότερους ομοτέχνους του ο Τάκης Βαρβιτσιώτης αποτελούσε σημείο αναφοράς, υπήρξε ο τελευταίος επιζών ποιητής της παλιάς λογοτεχνικής παράδοσης της Θεσσαλονίκης και της λογοτεχνικής συντροφιάς του φαρμακείου του Ν.Γ. Πεντζίκη, συνεργάτης των θρυλικών περιοδικών "Μακεδονικές Ημέρες", "Κοχλίας" και "Μορφές". Η ποίησή του ήταν λυρική, ενορατική, μυστικιστική, στα βήματα του νεοσυμβολισμού, με επιρροές και από τους υπερρεαλιστές ποιητές Πολ Ελυάρ και Πιερ Ρεβερντύ. Δοκιμιογράφος και μεταφραστής, άφησε πολλές μεταφράσεις, κυρίως γάλλων, ισπανών και λατινοαμερικανών ποιητών, μεταξύ των οποίων οι Μποντλέρ, Λόρκα, Απολλιναίρ, Μαλαρμέ, Νερούδα και Ελυάρ.
Αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, ο Τάκης Βαρβιτσιώτης υπήρξε από τους πιο πολυ-βραβευμένους ποιητές. Είχε τιμηθεί με το Βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα, το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης, το Βραβείο Ποίησης της Ακαδημίας Αθηνών, το Βραβείο Ουράνη, το Βραβείο Ποίησης του Δήμου Θεσσαλονίκης, το Βραβείο της Ελληνικής Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων, το Χρυσό Μετάλλιο των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου, καθώς και με άλλες πολλές διακρίσεις. Ήταν μέλος της Παγκόσμιας Οργάνωσης των Ποιητών και επισκέφθηκε ως επίσημος προσκεκλημένος τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου διάβασε ποιήματά του και έδωσε διαλέξεις σε διάφορα πανεπιστήμια (Χάρβαρντ, Πρίνστον, Γέιλ, Μπάφαλο, Καλιφορνία, κ.ά.). Επίσης επισκέφθηκε με πρόσκληση του Υπουργείου Πολιτισμού τη Ρουμανία και την Ισπανία. Έλαβε μέρος σε πολλά συνέδρια της Παγκόσμιας Οργάνωσης των Ποιητών, σε φεστιβάλ και άλλες διεθνείς συναντήσεις ως εκπρόσωπος της Ελλαδας. Οι πιο πρόσφατες μεγάλες διεθνείς διακρίσεις που του απονεμήθηκαν είναι: το Παγκόσμιο Βραβείο Ποίησης Φερνάρντο Ριέλο στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (Νέα Υόρκη, 1988), ο τίτλος και το παράσημο του Ιππότη του Γαλλικού Τάγματος των Γραμμάτων και των Τεχνών από το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας (1989) και το ευρωπαϊκό Βραβείο Χέρντερ από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης (1994) με την αιτιολογία ότι "ο Τάκης Βαρβιτσιώτης είναι ένας εκπρόσωπος εκείνης της πλειάδας των Ελλήνων ποιητών που έχει συμβάλει μ' έναν τρόπο ζωτικό και απρόοπτο στην παγκόσμια λογοτεχνία της εποχής μας, και το πλούσιο ποιητικό έργο του αποτελεί μια κορυφαία στιγμή της σύγχρονης ελληνικής λυρικής ποίησης, βρίσκοντας αναγνώριση και έξω από την πατρίδα του". Το Μάρτιο του 1995 εκλέγεται μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας Μιχαήλ Εμινέσκου που εδρεύει στη Ρουμανία, στις 23 Νοεμβρίου 1995 του απονέμεται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο χρυσό μετάλλιο τιμής για τη μεγάλη συμβολή του στα ευρωπαϊκά γράμματα, ύστερα από πρόταση της Παγκόσμιας Οργάνωσης των Ποιητών, και στις 26 Οκτωβρίου του ίδιου του έτους του απονέμεται από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας τα διάσημα του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος. Στις 15 Μαρτίου 1997 του απονέμεται εκ μέρους του Ιταλικού Κράτους στη Ραγκούλα της Σικελίας, και σε επίσημη τελετή που έγινε στο κυβερνείο της πόλης αυτής, το Διεθνές Βραβείο "Ίμπλα: μία γέφυρα για την Ευρώπη". Τον Οκτώβριο του 1997 του απονέμεται το Αριστείο της Τάξεως Γραμμάτων και Τεχνών από το Ίδρυμα Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού. Στις 10 Ιουνίου 1998 το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας του απονέμει Χρυσό Μετάλλιο Τιμής. Στις 3 Δεκεμβρίου 1998 εκλέχθηκε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Έφυγε από τη ζωή στη γενέτειρά του στις 31 Ιανουαρίου 2011, σε ηλικία 95 ετών.






Lettura di libri

ΚΟΠΗ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ 2019!

Συνάντηση της Λέσχης μας και Κοπή Βασιλόπιτας 2019!

ΚΑΛΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ!!!

Lettura di libri

ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ Αφήνοντας πίσω τον τρόμο του θανάτου - IRVIN D. YALOM

ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ
ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Συγγραφέας: IRVIN D. YALOM
Εκδόσεις: ΑΓΡΑ



Γραμμένο με τον μοναδικό τρόπο του Ίρβιν Γιάλομ, το βιβλίο "Στον κήπο του Επίκουρου" συμπυκνώνει το έργο και την προσωπική εμπειρία μιας ολόκληρης ζωής σε μια βαθύτατα ενθαρρυντική προσέγγιση στο οικουμενικό ζήτημα της θνητότητας. Ο Γιάλομ δείχνει ότι στον πυρήνα του άγχους μας βρίσκεται συχνά ο φόβος του θανάτου. Στη συνειδητοποίηση αυτή οδηγεί πολλές φορές μια «αφυπνιστική εμπειρία» -ένα όνειρο, μια αρρώστια, μια τραυματική εμπειρία ή το γεγονός ότι γερνάμε.[...]

Ο IRVIN D. YALOM (1931-) είναι ομότιμος καθηγητής ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Στάνφορντ των ΗΠΑ. Μαθητής και συνεργάτης του Rollo May, θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους, εν ζωή, εκπροσώπους της υπαρξιακής σχολής στην ψυχιατρική και είναι συγγραφέας του εγκυρότερου και πληρέστερου εγχειριδίου υπαρξιακής ψυχοθεραπείας (Existential Psychotherapy). Στον επιστημονικό χώρο είναι ιδιαίτερα γνωστό το κλινικό και ερευνητικό έργο του στην ομαδική ψυχοθεραπεία.
Το πρώτο του βιβλίο, που το 2006 κυκλοφόρησε η νέα αναθεωρημένη και επαυξημένη του έκδοση, Θεωρία και πράξη της ομαδικής ψυχοθεραπείας (Άγρα, 2006), έχει μεταφραστεί σε δεκατέσσερις γλώσσες και αποτελεί βασικό διδακτικό εγχειρίδιο σε πολλές σχολές ψυχιατρικής και ψυχοθεραπείας. Ο Γιάλομ έχει γράψει πολλά ακόμη επιστημονικά βιβλία και άρθρα. Το λογοτεχνικό του έργο αρχίζει όψιμα και περιλαμβάνει δύο συλλογές διηγημάτων (Ο δήμιος του έρωτα και Η μάνα και το νόημα της ζωής) και τρία μυθιστορήματα (Όταν έκλαψε ο Νίτσε, Στο ντιβάνι και Η θεραπεία του Σοπενάουερ), που έχουν γίνει μπεστ-σέλλερ σε πολλές χώρες. Όλα του τα λογοτεχνικά βιβλία αποτελούν ιστορίες ψυχοθεραπείας και ο ίδιος τα θεωρεί προέκταση του διδακτικού του έργου, το οποίο, όπως λέει, βρίθει ούτως ή άλλως ιστοριών και διηγήσεων.
Στις Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορούν τα βιβλία του Όταν έκλαψε ο Νίτσε, Στο ντιβάνι, Ο δήμιος του έρωτα, Η μάνα και το νόημα της ζωής, Θρησκεία και ψυχιατρική, Το δώρο της ψυχοθεραπείας, Η θεραπεία του Σοπενάουερ, Θεωρία και πράξη της ομαδικής ψυχοθεραπείας, Στον κήπο του Επίκουρου - Αφήνοντας πίσω τον τρόμο του θανάτου, Θα φωνάξω την αστυνομία (που το συνέγραψε με τον Robert Berger), Κάθε μέρα λίγο πιο κοντά – Μία ψυχοθεραπεία ειπωμένη δύο φορές, ενώ ετοιμάζεται το βιβλίο Υπαρξιακή ψυχοθεραπεία.











Lettura di libri

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ - Φερνάντο Πεσσόα

Η Άννα Ραφαηλίδου έγραψε:

ΤΟ   ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ      του  ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ


Μικρό ,σε μέγεθος  βιβλίου τσέπης, αλλά τόσο περιεκτικό!

71 μικρά κεφάλαια από επιλεγμένα πεζά  χειρόγραφα του συγγραφέα και εθνικού ποιητή της Πορτογαλίας . Ό,τι πρέπει για έναν αναγνώστη που θέλει να διαβάσει κάτι ποιοτικό και φιλοσοφικό, όπου η λογοτεχνικότητα δεν είναι κατ’ ανάγκη συνυφασμένη με πολυσέλιδες αναλύσεις  .
Παίρνοντας στο χέρι το εγχειρίδιο διερωτώμεθα  σε τι θα μας ωφελήσει η ανάγνωση ή μάλλον η μελέτη του αποσπασματικού αυτού έργου του Πεσσόα που εδώ εμφανίζεται με ψευδώνυμο ως  ο συγγραφέας Μπερνάρντο Σουάρες:  Είναι χρήσιμη η ανάγνωση αποσπασμάτων, μπορούμε να καταλάβουμε και να  αξιολογήσουμε τον δημιουργό -που στην προκειμένη περίπτωση είναι πολυγραφότατος - και το έργο του τεράστιο;

Αρχίζοντας  την ανάγνωση η οποία εν προκειμένω απαιτεί καθαρό μυαλό, ησυχία και άπλετο χρόνο , ίσως και επανάληψη ανάγνωσης δυο και τρεις φορές , τα συναισθήματά μας είναι αυτά του θαυμασμού  και της ευγνωμοσύνης  αφού  ο συγγραφέας μας ταξιδεύει μαζί του στους δικούς του πρωτόγνωρους δρόμους και μας αναγκάζει να φιλοσοφήσουμε σχετικά και με την δική μας παρουσία στον πλανήτη.
Παρατηρούμε σε όλη τη διαδρομή της αφήγησης να προβάλλεται ο δικός του εαυτός , τα δικά του συναισθήματα, η δική του άποψη για την ζωή . Τι σημαίνει το «εγώ» που είναι το κυρίαρχο στοιχείο σε όλες τις αποτυπώσεις των σκέψεών του; Αποτύπωση όσων νιώθει και αντιλαμβάνεται ο ίδιος  και ξέρει ότι μόνο γι’ αυτά μπορεί να μιλήσει ή μια ανεξέλεγκτη εγωπάθεια; Στο πρώτο κεφάλαιο έντονος είναι ο ηθελημένος υποβιβασμός της προσωπικότητάς του.  Αφού δεν έχει τίποτε να πει γιατί το λέει;
Τι σημαίνει ακόμη η υπερβολική λήψη αλκοόλ με αποτέλεσμα τον θάνατό του;  Εξάρτηση (συνηθισμένη σε πολλούς λογοτέχνες) που βοηθά στην έμπνευση, ελευθέρωση της προσωπικότητας που φέρνει στην επιφάνεια κρυφές σκέψεις και πρωτότυπες φανταστικές εμπειρίες ;  Ή αδυναμία χαρακτήρα αφού όλα αυτά γίνονται με μια «βοήθεια» αμφιλεγόμενης αξίας  και έτσι το πρότυπό μας κατεβαίνει από το βάθρο του αφού έχει «ξεσκεπαστεί» η αδυναμία του χαρακτήρα του;                      Η διάχυτη απαισιοδοξία και μελαγχολία του ίσως να έχουν αιτία το ποτό.

Η χαρά του έρωτα, η ευθυμία, η προσφορά στον συνάνθρωπο και γενικά  κάθε τι χαρούμενο και ευχάριστο απουσιάζουν και  μας κάνουν να αναρωτηθούμε για το πόσο ευχάριστος και προσηνής υπήρξε για τον περίγυρό του ο συγγραφέας.
Σε όλες τις περιπτώσεις  το ίδιο αποτέλεσμα:   προχωρώντας στην ανάγνωση των κειμένων γρήγορα   ξεπερνάμε τα παραπάνω διλλήματα και βάζουμε το μυαλό μας να σκεφτεί και να αναλύσει τα γραφόμενα. Σκεφτόμαστε  για τον εαυτό μας ότι σε τόσο σοβαρά θέματα  που αναπτύσσονται όπως τα υπαρξιακά, με την έκδηλη αγωνία και ανησυχία που προκαλούν , η προσπάθεια αυτοανάλυσης  που εύλογα δημιουργείται   οπωσδήποτε απαιτεί περισσότερη μελέτη  και επανάληψη ανάγνωσης πολλές φορές .

 Τελική διαπίστωση: Μόνο μια πρόγευση του έργου του Πεσσόα μας επιτρέπει το παρόν εγχειρίδιο  και  έναυσμα για περαιτέρω σκέψεις, αναλογισμούς , ερωτήματα.
Η συνολική  μελέτη του έργου ενός τέτοιου πολυγραφότατου συγγραφέα- ποιητή ,σίγουρα θα συμβάλει στην ολοκληρωμένη εικόνα του και θα μας βοηθήσει κι εμάς σαν άτομα να αναπτύξουμε περαιτέρω την δική μας πνευματική καλλιέργεια.
Το  ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ είναι  - παρ’ όλες τις  ενστάσεις -  μοναδικό . Στα λόγια και τις ανησυχίες του συγγραφέα αναγνωρίζουμε και τις δικές μας σκέψεις και ανησυχίες για το ποιοι είμαστε διαχρονικά μέσα στο σύμπαν .
Όσο για την ποιότητα του λογοτεχνικού του έργου τι άλλο μπορούμε να πούμε από το  ότι είναι ένας έμπειρος χειριστής του λόγου με εκφραστική εφευρετικότητα.

Άννα Ραφαηλίδου









Lettura di libri

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ - Φερνάντο Πεσσόα

Το βιλίο της ανησυχίας

Συγγραφέας: Φερνάντο Πεσσόα
Εκδόσεις: Αλεξάνδρεια


Αποσπασματικό, κρυφό ημερολόγιο, κείμενο εναγώνιας ενδοσκόπησης, απόπειρα εξερεύνησης του φαινομένου της ύπαρξης, ανίχνευση των ορίων ανάμεσα στο είναι και το μη είναι, μα πάνω απ όλα μια ατέρμονη αυτο-εξιστόρηση, είναι το Βιβλίο της Ανησυχίας όπου, πίσω από τις εξομολογήσεις του διάφανου βοηθού λογιστή Μπερνάρντο Σουάρες, διακρίνουμε μια από τις δεσπόζουσες φυσιογνωμίες της παγκόσμιας λογοτεχνίας του 20ού αιώνα, τον Πορτογάλο ποιητή Φερνάντο Πεσσόα. Το έργο που άφησε ανέκδοτο σχεδόν στο σύνολό του, πεθαίνοντας το 1935, είναι τεράστιο και πολύμορφο: ένα μεγάλο τμήμα του υπογράφεται από τους "ετερώνυμους", δημιουργήματα της φαντασίας του ποιητή που διαθέτουν αυτόνομο λογοτεχνικό ύφος και έργο, όπως και αυτόνομη πλαστή βιογραφία.

Ο Φερνάντο Αντόνιο Νογκέιρα Πεσσόα γεννήθηκε στη Λισαβόνα στις 13 Ιουνίου 1888 και πέθανε στις 30 Νοεμβρίου 1935. Την παραμονή του θανάτου του, σημειώνει από την κλίνη του νοσοκομείου: "I Know not what tomorrow will bring". Αυτό που το μέλλον έφερε αναμφισβήτητα είναι η καταξίωση του ως ενός από τους σημαντικότερους ποιητές του εικοστού αιώνα. Ο Πεσσόα είναι ταυτόχρονα ποιητής και μύθος ποιητικός. Έζησε τη ζωή του στα όρια της ανυπαρξίας, δημοσίευσε ελάχιστο μέρος του τεράστιου έργου του, ενός έργου ανολοκλήρωτου και πολλαπλού, το οποίο κληροδότησε στις μέλλουσες γενιές κλεισμένο στο περίφημο μπαούλο, εξασφαλίζοντας έτσι την υστεροφημία του.
Ελάχιστα γεγονότα συνθέτουν τη βιογραφία του: θάνατος του πατέρα του, μετακίνηση μαζί με τη νέα του οικογένεια στο Ντέρμπαν της Αφρικής, αγγλική παιδεία, επιστροφή στη Λισαβόνα, βιοπορισμός ως αλληλογράφος σε εμπορικούς οίκους, ένας λευκός έρωτας, πολλή μοναξιά. Η πολυσχιδής ποιητική ζωή του βρίσκεται στους αντίποδες της βιογραφίας του. Ο Πεσσόα, ο οποίος υπογράφει το έργο του με το όνομα του αλλά και με τα 72 καταγεγραμμένα ετερώνυμά του, συνιστά μοναδικό παράδειγμα στην ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Κύριοι συντελεστές σε πρωτοτυπία αλλά και παραγωγικότητα οι εξής τέσσερις ετερώνυμοί του: ο δάσκαλος όλων Αλμπέρτο Καέιρο, ποιητής του "Φύλακα των κοπαδιών", ο εκκεντρικός ναυπηγός μηχανικός Άλβαρο ντε Κάμπος, ποιητής της "Θαλασσινής ωδής" και του "Καταστήματος φιλικών", ο επικούρειος, στωικός κλασικιστής συνθέτης ωδών Ρικάρντο Ρέις και, τέλος, ο Μπερνάρντο Σοάρες, συγγραφέας του "Βιβλίου της ανησυχίας". Αριστοτεχνικός διευθυντής αυτής της ιδιόμορφης ορχήστρας ο ίδιος ο Φερνάντο Πεσσόα, ο ποιητής του "Μηνύματος", ο διηγηματογράφος του "Αναρχικού τραπεζίτη", ο ακάματος δοκιμιογράφος επί παντός του επιστητού, ο θεατρικός συγγραφέας ενός ανολοκλήρωτου "Φάουστ", ο οποίος ορίζει την τέχνη του λέγοντας: "Προσποίηση είναι του ποιητή η τέχνη".










Lettura di libri

ΠΡΙΝ ΕΡΘΕΙΣ ΕΣΥ

ΠΡΙΝ ΕΡΘΕΙΣ ΕΣΥ


Συγγραφέας: ΤΖΟΤΖΟ ΜΟΊ'Σ
Εκδόσεις: Ψυχογιός


Ρομαντικό Μυθιστόρημα


Η Λου Κλαρκ ξέρει ένα σωρό πράγματα. Ξέρει πόσα βήματα μπορεί να κάνει κάποιος για να διασχίσει την απόσταση που χωρίζει τη στάση του λεωφορείου από το πατρικό της. Ξέρει ότι απολαμβάνει τη δουλειά της και ότι πιθανότατα δεν είναι στ’ αλήθεια ερωτευμένη με το αγόρι της, τον Πάτρικ. Αυτό που δεν ξέρει είναι ότι πολύ σύντομα θα χάσει τη δουλειά της. Δεν ξέρει, επίσης, ότι όλα όσα ήξερε, τα οποία την έκαναν να νιώθει ισορροπημένη και λογική, πρόκειται να ανατραπούν και να αλλάξουν για πάντα.

Ο Γουίλ Τρέινορ ξέρει πολύ καλά ότι το ατύχημά του και η καταδίκη του σε ισόβια αναπηρία τού έχουν στερήσει κάθε ίχνος πάθους για ζωή. Ξέρει, ακόμα, ότι τα πάντα τού φαίνονται αδιάφορα, όπως επίσης με ποιον ακριβώς τρόπο θα βάλει ένα τέλος σε αυτή την ανυπόφορη φάρσα. Αυτό που δεν ξέρει είναι ότι η Λου θα εισβάλει στη ζωή του σαν έκρηξη από χρώμα και φως. Δεν ξέρει ότι, άθελά της, αυτή η παράξενη γυναίκα θα κάμψει τις αντιστάσεις του.

Τελικά, κανένας από τους δύο δεν μπορεί να φανταστεί πόσο βαθιά θα είναι η αλλαγή που θα προκαλέσουν ο ένας στον άλλο, πόσο ανεξίτηλα θα σφραγίσει την ύπαρξη του καθενός η συνάντηση, η γνωριμία, ο έρωτάς τους.

Η ΤΖΟΤΖΟ ΜΟΪΣ γεννήθηκε το 1969 και μεγάλωσε στο Λονδίνο. Αφού έκανε διάφορες δουλειές, όπως δακτυλογράφος στο σύστημα Μπράιγ, σπούδασε στο Royal Holloway and Bedford New College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Το 1992, παρακολούθησε σεμινάριο δημοσιογραφίας στο City University με υποτροφία της εφημερίδας The Independent, για την οποία εργάστηκε δέκα χρόνια ως βοηθός συντάκτη και ως ανταποκρίτρια σε θέματα πολιτισμού. Από το 2002, όταν εκδόθηκε το πρώτο μυθιστόρημά της, ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕΣ ΠΙΣΩ, ΠΡΙΝ ΕΡΘΕΙΣ ΕΣΥ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΕΝΑ και ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΙΑ, ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ. Το παγκόσμιο μπεστ σέλερ ΠΡΙΝ ΕΡΘΕΙΣ ΕΣΥ έχει πουλήσει περισσότερα από 7 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, κυκλοφορεί σε 39 χώρες και πρόσφατα μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο. Η Τζότζο Mόις ζει σε ένα αγρόκτημα στο Έσεξ με τον άντρα της και τα τρία παιδιά τους.












Lettura di libri

ΓΙΝΑΤΙ - ο σοφός της λίμνης -

ΓΙΝΑΤΙ
ο σοφός της λίμνης

Συγγραφέας: Γιάννης Καλπούζος
Εκδόσεις: Ψυχογιός





Ο Ζώτος και η Χαβαή, με την πολυκύμαντη ερωτική τους σχέση, ένας αινιγματικός βαρκάρης, μια γυναίκα-αράχνη που γυρεύει δωμάτιο για μια νύχτα κι έναν άντρα για μια ζωή, ο σατανικός κομπογιαννίτης γιατρός Μαργαζής και ο τυχοδιώκτης παπα-Λέρας, ο οποίος παινεύεται ότι εκδύει τις γυναίκες από τα αμαρτήματα κι από τα εσώρουχα, μπλέκονται στο γαϊτανάκι που υψώνει ως μιαρή ή ευλογημένη έκρηξη το γινάτι με αφορμή έναν φόνο, μια αυτοκτονία, τον φόβο της αντεκδίκησης, την καταφρόνια της κοινωνίας, τον πλούτο, τη φτώχια, τη ζήλια, τον πόθο, κάποια ανομολόγητα εγκλήματα, την εθνική ταυτότητα και τον διάβολο ή τον άγγελο που κρύβει καθένας μέσα του. Και κυλά η ζωή τους πότε σαν αγριεμένο ποτάμι και πότε σαν γλυκασμός της άνοιξης. 
Πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές πορεύονται στα χρόνια της ιταλικής κατοχής των Ιωαννίνων του 1917∙ της πρώτης απόπειρας δημιουργίας Βλάχικου πριγκιπάτου στην Πίνδο∙ της εξόρυξης πετρελαίου στη Δραγοψά∙ της εκστρατείας στη Μικρά Ασία∙ της προσφυγιάς Μικρασιατών και Ποντίων, αλλά κι εκείνης των Τουρκογιαννιωτών∙ του διχασμού σε βενιζελικούς και αντιβενιζελικούς και της μάστιγας της ληστοκρατίας στην Ήπειρο. Συνάμα ακολουθούν τα βήματα Εβραίων, Βλάχων, Αλβανών και Σαρακατσάνων, και γενικότερα την ταραγμένη εποχή πριν από το 1922 και κατά την πρώτη δεκαετία του Μεσοπολέμου. 

Στην ίδια πατρίδα συνυπάρχουν ή συγκρούονται διαφορετικοί κόσμοι, ομάδες και άτομα∙ σμίγουν ή αποχωρίζονται τα όνειρα κι ανακατώνονται τα αίματα, οι θρησκείες και οι γλώσσες∙ κι όλα συμβαίνουν στα Γιάννενα, στην πόλη των θρύλων και της μυστηριακής γοητείας.

Ο Γιάννης Καλπούζος γεννήθηκε το 1960 στο χωριό Μελάτες της Άρτας, ενώ από το 1983 ζει στην Αθήνα. Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί τα εξής έργα του: Η ποιητική συλλογή «Το νερό των ονείρων» και το μυθιστόρημα «Μεθυσμένος δρόμος» (Ελληνικά Γράμματα 2000). Η συλλογή διηγημάτων «Μόνο να τους άγγιζα» (Κέδρος 2002), η οποία επανεκδόθηκε το 2017 από της εκδόσεις Ψυχογιός, εμπλουτισμένη ποικιλοτρόπως κι επιμελημένη στο σύνολό της με τον νέο τίτλο: «Κάποιοι δεν ξεχνούν ποτέ». Το μυθιστόρημα «Παντομίμα Φαντασμάτων» (Άγκυρα 2005), το οποίο κυκλοφόρησε σε επιμελημένη στο σύνολό της επανέκδοση το 2015 από τις Εκδόσεις Ψυχογιός με τίτλο: «Σάος» και υπότιτλο: «Παντομίμα Φαντασμάτων». Οι ποιητικές συλλογές: «Το παραμιλητό των σκοτεινών Θεών» και «Έρωτας νυν και αεί», με την οποία ήταν υποψήφιος στη μικρή λίστα για το Κρατικό Βραβείο Ποίησης (Εκδόσεις Ίκαρος 2006 και 2007). Το μυθιστόρημα «Ιμαρέτ», το οποίο τιμήθηκε με το Βραβείο Αναγνωστών του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, (Μεταίχμιο 2008 – Ψυχογιός 2015). Το «Ιμαρέτ» μεταφράστηκε και κυκλοφορεί στα πολωνικά και τα τουρκικά. Από τις εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφορεί σε δύο τόμους και η διασκευή του «Ιμαρέτ» σε νεανικό μυθιστόρημα (για παιδιά άνω των 10 ετών), με εικονογράφηση του σκηνογράφου Αντώνη Χαλκιά. Τίτλοι: «Ιμαρέτ: Οι δυο φίλοι και ο παππούς Ισμαήλ» και «Ιμαρέτ: Φάρσες, πόλεμος και όνειρα». Με το διήγημα «Ο Λευτέρης» συμμετείχε στο συλλογικό έργο «Τέλος καλά, όλα καλά» (Καστανιώτης 2012). Το μυθιστόρημα «Άγιοι και δαίμονες» (Μεταίχμιο 2011 – Ψυχογιός 2015). Το μυθιστόρημα «Ουρανόπετρα» (Μεταίχμιο 2013). Το μυθιστόρημα «Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου» (Ψυχογιός 2014). Το μυθιστόρημα «Σέρρα. Η ψυχή του Πόντου» (Ψυχογιός 2016).
Ο Γιάννης Καλπούζος έχει γράψει και τους στίχους στο παιδικό θεατρικό έργο «Τρυφεράκανθος» της Ελένης Πριοβόλου, καθώς και τους στίχους 80 τραγουδιών μεταξύ των οποίων τα: «Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου» που ερμήνευσε η Γλυκερία, «Δέκα μάγισσες» με τον Γιάννη Σαββιδάκη, «Να ’σουν θάλασσα» με τη Νατάσα Θεοδωρίδου, «Τι μου ’χει φταίξει τι μου ’χει λείψει» με την Ελένη Πέτα, «Γιατί πολύ σ’ αγάπησα» με τον Ορφέα Περίδη, το οποίο ερμήνευσε και ο Σωκράτης Μάλαμας και ο Μανώλης Λιδάκης, και άλλα πολλά γνωστά τραγούδια.









Lettura di libri

ΠΑΣΧΑ (Αναζητώντας το χαμένο νόημα)

Πάσχα: Ἀναζητώντας τὸ χαμένο νόημα

Ἔφτασε ξανὰ τὸ Πάσχα, ἑορτῶν ἑορτὴ καὶ πανήγυρις πανηγύρεων, ὅπως μας λέει ἕνα ἀπὸ τὰ τροπάρια τῆς ἑορτῆς. Μέσα στὸν κατακλυσμὸ ὅμως μηνυμάτων, διαφημίσεων, προτιμήσεων, καταναλωτικῶν εἰδῶν, προκύπτει τὸ πρόβλημα τοῦ πραγματικοῦ νοήματος τῶν ἡμερῶν. Χάνουμε τὶς περισσότερες φορὲς τὸ ἀληθινὸ νόημα τῆς ἑορτῆς, τὸ ἀντικαθιστοῦμε μὲ ὑποκατάστατα, ποὺ εἶναι ὅλος αὐτὸς ὁ καταναλωτικὸς θρίαμβος, συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα προσπερνοῦμε τὴν οὐσία καὶ μένουμε στὸ κέλυφος.

Τί δὲν εἶναι Πάσχα; Πάσχα δὲν εἶναι τὸ ἀρνί, δὲν εἶναι τὸ κόκκινο αὐγό, δὲν εἶναι τὸ τσουρέκι, δὲν εἶναι ἡ λαμπάδα, δὲν εἶναι τὰ καινούργια ροῦχα, δὲν εἶναι ἡ παρουσία μας στὴν Ἐκκλησία δέκα λεπτὰ πρὶν τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» καὶ ἕνα λεπτὸ μετά. Πάσχα δὲν εἶναι ἡ λατρεία τοῦ φαγητοῦ, τὸ πανηγύρι, ὁ χορὸς καὶ τὸ ποτό. Πάσχα δὲν εἶναι οἱ σοῦβλες στὸ δρόμο, δὲν εἶναι ἡ ἀνταλλαγὴ εὐχῶν, δὲν εἶναι ἡ ἐπιστροφὴ στὸ χωριό. Ἤ, τουλάχιστον, δὲν εἶναι μόνο αὐτά.

Πάσχα εἶναι πάνω ἀπ᾿ ὅλα ἡ γεύση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἡ φωνὴ τοῦ Οὐρανοῦ ποὺ ἔρχεται μέσα μας, ὅταν μεταλαμβάνουμε στὴν Θεία Λειτουργία. Τότε ἡ ψυχή μας, ἔστω καὶ γιὰ λίγο, μεταμορφώνεται, ἠρεμεῖ, νιώθει κάτι ἀπὸ τὴν συγγνώμη καὶ τὴν ἀγάπη ποὺ ἀνατέλλει μέσα ἀπὸ τὸν Τάφο. Τότε, νιώθουμε πὼς μ᾿ ὅλο τὸν κόσμο εἴμαστε ἀδέλφια, γιατὶ μετέχουμε τοῦ κοινοῦ ποτηρίου τῆς Ζωῆς.

Πάσχα εἶναι ἡ ἀλλαγὴ τῆς ζωῆς μας, ἡ ἀνάστασή μας ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὶς κακίες ποὺ μᾶς δέρνουν. Δὲν ἀξίζει νὰ λέμε ὅτι ἦρθε τὸ Πάσχα κι ἐμεῖς δὲν εἴμαστε συμφιλιωμένοι μὲ τὸ Θεό, τὸ συνάνθρωπο, τὸ γείτονα, τὸν ἑαυτό μας, ὅτι δὲν νιώθουμε πιὸ ἐλεύθεροι ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς κακίας καὶ τοῦ θανάτου. Πάσχα ἄλλωστε εἶναι ἡ συντριβὴ τοῦ ἔσχατου ἐχθροῦ της ἀνθρώπινης φύσης, ποὺ εἶναι ὁ θάνατος: Θανάτω θάνατον πατήσας...

Πάσχα εἶναι ἡ ἀφορμὴ γιὰ ἑνότητα, ἑνότητα μεταξὺ τῶν λαῶν καὶ τῶν κοινωνιῶν. Δὲν γίνεται νὰ λέμε ὅτι γιορτάζουμε τὴν Ἀνάσταση καὶ ὁ πόλεμος καὶ ἡ διχόνοια κυριαρχεῖ στὶς ψυχές μας. Δὲν γίνεται νὰ λέμε ὅτι πιστεύουμε στὰ μηνύματα τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ἐπικαλούμαστε αὐτὴ τὴν ἰδιότητά μας καὶ νὰ συντρίβουμε λαούς, ὑπολήψεις, συνειδήσεις, συνανθρώπους, πλησίον, ἀδελφούς μας. Δὲν γίνεται νὰ κάνουμε Πάσχα μὲ κακία γιὰ τοὺς ἄλλους, ὅποιοι κι ἂν εἶναι αὐτοί, ὅ,τι κι ἂν μᾶς ἔχουν κάνει!

Πάσχα δὲν μπορεῖ ὅμως νὰ νοηθεῖ καὶ μακριὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Ὅλα ὅσα περιλαμβάνει τὸ φολκλορικὸ καὶ παραδοσιακὸ μέρος τῆς ἑορτῆς, ἀποκρυσταλλώνονται μὲ τὴ βίωση τῆς Πασχαλινῆς χαρᾶς μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ἂν δὲν ἀκουστοῦν οἱ καμπάνες τ᾿ Οὐρανοῦ μέσα στὶς ψυχές μας, ἂν δὲν νιώσουμε ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι παντοῦ, ἀλλὰ κυρίως στὸ χῶρο τοῦ Ναοῦ, μικροῦ ἢ μεγάλου δὲν ἔχει σημασία, τότε εἶναι σὰ νὰ γιορτάζουμε ὅπως οἱ Ἰουδαῖοι, ποὺ σταύρωναν ἕναν Ἀθῷο καὶ δὲν ἔμπαιναν μέσα στὴν αὐλὴ τοῦ Πιλάτου γιὰ νὰ μὴ μολυνθοῦν!

Τὴν ὥρα τοῦ Πάσχα ἡ φύση βάζει τὴν πιὸ καλὴ καὶ πιὸ γλυκιά της ὥρα. Ἡ Ἀνάσταση ἀποτελεῖ τὴν κορυφαία γιορτὴ τοῦ πολιτισμοῦ μας γιατὶ ἀποτυπώνει τὸ θρίαμβο τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ζωῆς: ὁ Χριστὸς ἀγαπᾶ τὸν καθέναν ἀπὸ μᾶς καὶ ζεῖ ἀναστημένος γιὰ τὸν καθέναν ἀπὸ μᾶς. Μᾶς καλεῖ νὰ ξαναβροῦμε τὸ ἀληθινὸ νόημα τοῦ Πάσχα, τὸ ὁποῖο φωλιάζει στὴ Λαμπριάτικη ἀτμόσφαιρα, ὄχι μόνο ἐξωτερικά, ἀλλὰ κυρίως ἐσωτερικά. Γιατὶ ἐκεῖ βρίσκεται τὸ μόνο καὶ ἀληθινὸ νόημα, στὴν μεταμόρφωση τῆς καρδιᾶς μας, μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἔστω καὶ γιὰ μία ἡμέρα, Χριστὸς Ἀνέστη!

* Τινὰ ἐκ τῶν ἀνωτέρω ἐλήφθησαν ἐκ τοῦ Διαδικτυακοῦ τόπου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος.

ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!

Lettura di libri

Άννα Ραφαηλίδου για το βιβλίο του Πέτρου Μάρκαρη "ΛΗΞΙΠΡΟΘΕΣΜΑ ΔΑΝΕΙΑ"

Η Άννα Ραφαηλίδου έγραψε για το βιβλίο "ΛΗΞΙΠΡΟΘΕΣΜΑ ΔΑΝΕΙΑ" του
Πέτρου Μάρκαρη.

«Ληξιπρόθεσμα Δάνεια» 

  Πέτρος Μάρκαρης ( εκδόσεις Γαβριηλίδης)

Είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, που εκτυλίσσεται εν μέσω της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα , όχι πολύ μετά από την επιβολή των μνημονίων. 
Διαδραματίζεται στην Αθήνα  το καλοκαίρι του 2010 και αναφέρεται σε αποκρουστικές ,ομοιόμορφες δολοφονίες στελεχών Τραπεζών και σε παράπλευρα γεγονότα που έχουν σχέση με αυτές, όπως ντοπαρισμένοι αθλητές ή το κίνημα «Δεν πληρώνω» …. ενώ όλοι είναι σε αναμονή του τελικού του Μουντιάλ. 
Εν τω μεταξύ το φάσμα της οικονομικής κρίσης βιώνεται και  αντιμετωπίζεται από τους Έλληνες με διάφορες αντιδράσεις.

1. Πρωτότυπη αστυνομική ιστορία με φόντο ένα κοινότυπο υπόβαθρο. Τι πιο συνηθισμένο από την άθλια οικονομική κατάσταση στη χώρα μας. Καθημερινά εδώ και χρόνια όλοι ακούν και γνωρίζουν  τα γεγονότα και τα αποτελέσματα της κρίσης. Δεν είναι κάτι που εντυπωσιάζει πια οποιονδήποτε. Κι όμως παίρνοντας ως όχημα αυτήν την κοινότυπη και δυσάρεστη πραγματικότητα ο συγγραφέας  αναπτύσσει ένα αστυνομικό πρόβλημα με σασπένς . Οδηγούμαστε στην επίλυσή του μέσα από διαρκείς υποθετικές λύσεις. Αναρωτιόμαστε ποιος μπορεί να είναι ο δράστης   των δολοφονιών που απαιτούν από τον δράστη ιδιαίτερες ικανότητες.. Συνεχώς βρισκόμαστε σε μια υπερδιέγερση θέλοντας να διαπιστώσουμε αν αυτό που υποψιαζόμαστε θα είναι το φινάλε. Ξέρει καλά ο συγγραφέας να διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον και  να μας κάνει να μην αφήσουμε το βιβλίο μέχρι και την τελευταία σελίδα 
2. Η γνώση του συγγραφέα και η αντίληψή του για όσα σχετίζονται με την οικονομική κρίση στην χώρα μας μέσα στο διεθνές περιβάλλον είναι αξιοσημείωτη. Η περιγραφή και η παράθεση περιστατικών και καταστάσεων  γίνεται με πειθώ χωρίς να κουράζει και η αιτιολόγηση  είναι εμπεριστατωμένη.
3. Οι διάλογοι παραπέμπουν σε φυσικούς καθημερινούς διαλόγους , είναι ζωντανοί και κρατούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη σε εγρήγορση από την πρώτη μέχρι και την  τελευταία σελίδα
4. Ο συγγραφέας μας κάνει να διερωτηθούμε για  τις σκέψεις και τα  ερωτήματα που μπορεί να δημιουργηθούν στον αναγνώστη μιας εφημερίδας ή στον θεατή της τηλεόρασης όταν μαθαίνει ένα γεγονός (εδώ μια δολοφονία) 

α)  αν είναι από την πλευρά του κοινού  θεατή ή  του αναγνώστη των ΜΜΕ :   τι εντύπωση αποκομίζει  ? Την πιστεύει ή την αμφισβητεί? Τον επηρεάζει και πόσο? Σκέφτεται να ακούσει και την άλλη πλευρά πριν βγάλει συμπεράσματα?
β) σαν δικηγόρος, αστυνομικός και γενικά σαν εμπλεκόμενος πως αντιλαμβάνεται την ίδια είδηση? (εδώ  αστυνομική)
γ) σαν εκπρόσωπος των ΜΜΕ  πώς  αντιλαμβάνεται το γεγονός?

  Γεννιούνται ερωτηματικά για το τι υπάρχει  πίσω από μια είδηση το οποίο δεν ανακοινώνεται ή δεν δημοσιεύεται. Και ακόμη : είναι όλα σωστά ? Τι μπορεί να προκύψει ξαφνικά και να ανατρέψει τα πάντα φέρνοντας σε δύσκολη θέση τους εμπλεκόμενους ή υπεύθυνους για την διαλεύκανση της υπόθεσης

Παρ’ όλο ότι πέρασαν αρκετά χρόνια από την επικαιρότητα που αφορά τα πρώτα κρούσματα της κρίσης στην Ελλάδα και θα νόμιζε κανείς ότι η υπόθεση αυτή έχει χάσει κάθε πρωτοτυπία και  ενδιαφέρον , βλέπουμε ότι εδώ συμβαίνει  το αντίθετο και ο αιφνιδιασμός καλά κρατεί. Τίποτε στο κείμενο  δεν είναι λάθος ή υπερβολή,  όταν αναφέρονται πραγματικά γεγονότα.
Οι διάλογοι δεν κουράζουν και είναι ζωντανοί όπως προείπαμε και πουθενά στο τόσο πολυσέλιδο βιβλίο δεν υπάρχει η αίσθηση ότι κάτι επαναλαμβάνεται ή κουράζει τον αναγνώστη που θα είχε ως αποτέλεσμα να μειωθεί το ενδιαφέρον του.

Η έμπνευση του συγγραφέα τον οδήγησε στην συγγραφή ενός πρωτότυπου έργου και η αστυνομική αυτή ιστορία  μας δείχνει ότι  ο Μάρκαρης διαθέτει πλούσια φαντασία και εφευρετικότητα.  Μπορεί  όχι μόνο να διασκεδάσει αλλά και να προβληματίσει τον αναγνώστη πάνω σε κοινωνικά , πολιτικά και πατριωτικά θέματα βάζοντας συγχρόνως το μυαλό του να δουλέψει.
Δικαίως λοιπόν ο Πέτρος Μάρκαρης θεωρείται από τους κορυφαίους του αστυνομικού μυθιστορήματος και μαέστρος του είδους.

ΑΝΝΑ ΡΑΦΑΗΛΙΔΟΥ

Lettura di libri

ΛΗΞΙΠΡΟΘΕΣΜΑ ΔΑΝΕΙΑ - Πέτρος Μάρκαρης

ΛΗΞΙΠΡΟΘΕΣΜΑ ΔΑΝΕΙΑ

Συγγραφέας: Πέτρος Μάρκαρης
Εκδόσεις: Γαβριηλίδης

Τα Ληξιπρόθεσμα Δάνεια αρχίζουν με ένα χαρούμενο γεγονός. Ο αστυνόμος Χαρίτος παντρεύει την κόρη του. Η χαρά του κρατάει όμως, λίγο. Γιατί στις επόμενες μέρες εμφανίζεται ένας δολοφόνος που  σκοτώνει τραπεζικούς και ανθρώπους  του χρήματος. Σαν να μην έφτανε αυτό η Αθήνα γεμίζει με αφίσες που προτρέπουν όσους χρωστάνε στις τράπεζες να μην πληρώνουν τις δόσεις των δανείων και τις πιστωτικές κάρτες τους. Επειδή ο άγνωστος δολοφόνος σκοτώνει και ξένους σε μια εποχή που το γόητρο της χώρας βρίσκεται στο ναδίρ, ο Χαρίτος και η Ελληνική Αστυνομία τρέχουν και δε φτάνουν.

Τα Ληξιπρόθεσμα Δάνεια είναι το πρώτο μέρος μιας τριλογίας, της "Τριλογίας της Κρίσεως". Και τα τρία μυθιστορήματα έχουν ως θέμα την κρίση που ταλανίζει σήμερα τους Έλληνες. 

 Ο Πέτρος Μάρκαρης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1937. Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1965 με το θεατρικό έργο "Η ιστορία του Αλή Ρέτζο". Δραματουργός, μεταφραστής, μελετητής του έργου του Μπέρτολτ Μπρεχτ και σεναριογράφος του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Εκτός από τέσσερα θεατρικά έργα, έχει γράψει δύο αστυνομικά μυθιστορήματα, το "Νυχτερινό δελτίο" (1995) και το "Άμυνα ζώνης" (1998) [σ.σ.: ακολούθησαν τα μυθιστορήματα "Ο Τσε αυτοκτόνησε" (2003), "Βασικός μέτοχος" (2006), "Παλιά, πολύ παλιά" (2008), "Ληξιπρόθεσμα δάνεια" (2010), "Περαίωση" (2011), με τη μεσολάβηση της συλλογής διηγημάτων "Αθήνα, πρωτεύουσα των Βαλκανίων" (2004)]. Στα μυθιστορήματά του κεντρικός ήρωας είναι ο αστυνόμος Κώστας Χαρίτος, ένας συντηρητικός ως προς τις ιδέες και τις συνήθειες πενηντάρης, που έχει ως χόμπι την ανάγνωση λεξικών. Πρόκειται για έναν συνεπή επαγγελματία διώκτη του εγκλήματος που πρωταγωνιστεί σε νουάρ ιστορίες. Παντρεμένος με μιαν ήσυχη, απλοϊκή γυναίκα, πατέρας μιας ανήσυχης ερωτικά φοιτήτριας, δεν έχει καμιά σχέση ή ομοιότητα με τον Ηρακλή Πουαρό της Αγκάθα Κρίστι ούτε βέβαια με τον Φίλιπ Μάρλοου του Ρέημοντ Τσάντλερ. Θυμίζει όμως αμυδρά τον αστυνόμο Μαιγκρέ του Ζορζ Σιμενόν και είναι κατά κάποιον τρόπο ο διάδοχος του εμβληματικού αστυνόμου Μπέκα, ήρωα του Γιάννη Μαρή, του εισηγητή της αστυνομικής λογοτεχνίας στην Ελλάδα τη δεκαετία του '50, ενός σημαντικού συγγραφέα, άγνωστου στο παγκόσμιο αναγνωστικό κοινό. Στα μυθιστορήματα του Μάρκαρη είναι έντονοι οι απόηχοι από την κατάρρευση των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης, καθώς κάποιοι ήρωες του, είχαν πολιτικές και οικονομικές σχέσεις με πρόσωπα των κρατικών μηχανισμών εκείνων των καθεστώτων.

Lettura di libri

ΚΟΠΗ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ 2018!

Μετά τη συζήτηση της Λέσχης μας για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη,
ακολούθησε η κοπή της Βασιλόπιτας για το έτος 2018!

Το φλουρί έπεσε στην Νούλα! ΚΑΛΟΤΥΧΗ να είναι!

Και συνεχίζουμε τις αναγνώσεις μας με πρώτο βιβλίο του καινούριου έτους:

"Ληξιπρόθεσμα δάνεια"  ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΡΚΑΡΗΣ  

Lettura di libri

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ - Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες


Συγγραφέας: Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Εκδόσεις: Γράμματα






Αυτή η συλλογή διηγημάτων του Παπαδιαμάντη θα φέρει τον αναγνώστη στο κλίμα των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων, αλλά και στον κόσμο και τη γλώσσα του Σκιαθίτη διηγηματογράφου.



Περιεχόμενα:

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΨΩΜΟ
ΥΠΗΡΕΤΡΑ
Η ΣΤΑΧΟΜΑΖΩΧΤΡΑ
Η ΧΤΥΠΗΜΕΝΗ
Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΧΩΡΙΟΝ
Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ
ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ
ΤΗΣ ΚΟΚΚΩΝΑΣ ΤΟ ΣΠΙΤΙ
ΦΙΛΟΣΤΟΡΓΟΙ
ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΗ
Η ΝΤΕΛΗΣΥΦΕΡΩ
Ο ΧΑΡΑΜΑΔΟΣ
ΑΝΘΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΛΟΥ
ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΜΑΝΔΡΑΚΙ

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου του 1851 και πέθανε στις 3 Ιανουαρίου του 1911, στη Σκιάθο. Ο πατέρας του, Αδαμάντιος Εμμανουήλ, ήταν ιερέας. Μεγαλώνοντας σε τέτοιο οικογενειακό περιβάλλον ήταν φυσικό ο Αλέξανδρος να επηρεαστεί και να συνδεθεί με μια βαθιά ευλάβεια με τον χριστιανισμό και τα εκκλησιαστικά γενικότερα.
Παρόλη τη φτώχεια και τη στέρηση που συνόδεψε τα παιδικά του χρόνια ο Παπαδιαμάντης αγαπάει τα γράμματα και καταφέρνει με πολλές δυσκολίες, μετά από πολλές διακοπές να τελειώσει το γυμνάσιο και να γραφτεί στην φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας. όμως δεν θα καταφέρει ποτέ να τελειώσει τις σπουδές του. Παραδίδει μαθήματα για να βγάλει τα προς το ζην και παράλληλα μελετάει με πάθος αρχαία ελληνική γραμματεία αλλά και την Ευρωπαϊκή λογοτεχνία της εποχής του. Μαθαίνει μόνος του αγγλικά και γαλλικά. Για να ζήσει κάνει μεταφράσεις, δουλεύει ως διορθωτής σε εκδόσεις και δημοσιεύει κείμενα σε εφημερίδες και περιοδικά. Ταυτόχρονα αρχίζει να εκπληρώνει το όνειρο του να γίνει συγγραφέας και κάνει την είσοδο του στα ελληνικά γράμματα με το μυθιστόρημα "Η μετανάστις" που δημοσιεύεται στον Νεολόγο της Πόλης. Ο κυρ Αλέξανδρος για τους απλούς ανθρώπους που τον γνωρίζουν αλλά και για τους νέους λογοτέχνες της εποχής που τον συναντούν στο στέκι του, το καφενεδάκι της δεξαμενής, εντυπωσιάζει με την πλατιά του μόρφωση αλλά και με τα μυθιστορήματα και διηγήματα του που δημοσιεύει. Εντυπωσιάζει επίσης με την ασκητική μορφή του αλλά και την ασκητική ζωή του. Διάφορα οικογενειακά προβλήματα, οι οικονομικές του δυσκολίες αλλά και ο θάνατος του αδερφού του, τον οδηγούν στον αλκοολισμό.
Το 1908 αποφασίζει να επιστρέψει στο αγαπημένο του νησί την Σκιάθο για να βρει την ηρεμία και τη γαλήνη που τόσο πολύ του έλειψαν, έστω στα τελευταία χρόνια της ζωής του. Πεθαίνει μετά πό μια σύντομη αρρώστια ενώ λίγες μέρες πριν το ελληνικό κράτος που μέχρι τότε δεν τον είχε βοηθήσει σε τίποτε, τον παρασημοφορεί αναγνωρίζοντας την μεγάλη του πνευματική προσφορά.
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης είναι μια ξεχωριστή περίπτωση στα ελληνικά γράμματα. Γράφει σε μια ιδιότυπη αρχαϊζουσα καθαρεύουσα που πιθανόν να χρειάζεται μετάφραση για κάποιον που μιλάει μόνο δημοτική, ενώ τους διαλόγους των απλών ανθρώπων του νησιού του που είναι και οι περισσότεροι ήρωες των διηγημάτων του, τους γράφει στη δημοτική ντοπιολαλιά της Σκιάθου. Παρόλα αυτά τα κείμενα του έχουν τεράστια εκφραστική δύναμη. "Ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων" κατέχει δικαιωματικά μια θέση στο πάνθεον τ ων πιο σημαντικών Ελλήνων λογοτεχνών.















Lettura di libri

ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΟΙ ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ

ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΟΙ ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ

Συγγραφέας: ΣΟΦΙΑ ΝΙΚΟΛΑΙΔΟΥ
Εκδόσεις: Μεταίχμιο






1948-1949: Ένας αμερικανός δημοσιογράφος δολοφονείται στη Θεσσαλονίκη. Η κυβέρνηση αναστατώνεται, ξένοι διπλωμάτες επεμβαίνουν. Ένας αθώος μπαίνει φυλακή. Η υπόθεση κλείνει.

Σχολικό έτος 2010-2011: Ένας μαθητής αρνείται να δώσει Πανελλαδικές. Ο αγαπημένος του καθηγητής του αναθέτει να ερευνήσει την παλιά υπόθεση. Ο πρώην άριστος μαθητής αρχίζει να ψάχνει.

Πόσο έτοιμοι είναι οι ενήλικες να ακούσουν τι έχει να πει;

Το Χορεύουν οι ελέφαντες συνδυάζει ιστορία και επινόηση. Αναφέρεται στη δίκη και την καταδίκη του Στακτόπουλου, στον οποίο αποδόθηκε ο φόνος του αμερικανού δημοσιογράφου Πολκ, έγκλημα που συντάραξε τη χώρα την περίοδο του Εμφυλίου. Παράλληλα, το βιβλίο χαρτογραφεί τη σύγχρονη καθημερινότητα στην Ελλάδα του 2011. Ιδίως στο σχολείο. Αποτυπώνει την ελληνική περιπέτεια, σε μια πόλη με πολλά και αιματηρά ιστορικά στρώματα, όπως η Θεσσαλονίκη.

 Η Σοφία Νικολαΐδου σπούδασε κλασική φιλολογία (προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές) και έχει διδάξει δημιουργική γραφή στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (από την ίδρυσή του το 2008-2013), στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (από την ίδρυσή του το 2015 κ.ε.), στο Εργαστήρι Βιβλίου του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (2010-2012), σε σεμινάρια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (2002 κ.ε.), στο Οξυγόνο και τον Πολυχώρο των εκδόσεων Μεταίχμιο (2013 κ.ε.) κ.α.
Επίσης, έχει διδάξει το μάθημα της Λογοτεχνίας στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης του Κ.Θ.Β.Ε. (2001-2004).
Από το 1992 εργάζεται ως φιλόλογος στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
αξιοποίηση των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας για τη διδασκαλία της λογοτεχνίας (διδακτορική διατριβή).








Lettura di libri

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

" Άγγελος Σικελιανός " Η Λέσχη μας αρχίζει τις συναντήσεις της 
με ότι αφορά τον ποιητή μας!

Μικρό απόσπασμα

"ΑΝΤΙΚΡΙΣΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ"

Και να, ξάφνου,
όλη αυτή η Σιγή, στημένη μπρος μου
σα βωμός,
ή όπως υψώνεται μπροστά από το χαλκιά
το δυνατό ατσαλένιο αμόνι!

Και να μπρος μου, ξάφνου το άσβηστο καμίνι
η ακατάφλογη της ζωής φωτιά!

Και να τέλος αντικρύ της η καρδιά μου
να χτυπάει μερόνυχτο στα στήθη μου σφυρί!

Κι ολόγυρά μου,
ω σκορπισμένο μέταλλο κι αδούλευτο,
ω τριγύρα μου καιρέ!


ΛΥΡΙΚΟΣ ΒΙΟΣ Γ' - ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ (Η Συνείδηση της  Προσωπικής Δημιουργίας [ΑΝΤΙΚΡΙΣΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ])
Άγγελος Σικελιανός





Lettura di libri

Στην παρουσίαση του βιβλίου της Άννας Ραφαηλίδου "ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ"

Ενδιαφέρουσα και όμορφη ήταν η χθεσινή
παρουσίαση του βιβλίου "ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ"
της Άννας Ραφαηλίδου.


Ένα σπάνιο ή και το πρώτο  βιβλίο που αφορά την υπερώριμη ηλικία. Ένα βιβλίο παρόμοιο θα λέγαμε με αυτό των παιδικών βιβλίων. Πολλές εικόνες, μεγάλα γράμματα, μικρά κείμενα...

Υπέροχο!








 Σκηνοθέτης, Ομιλητές, Χορωδίες και ο πατήρ Στυλιανός πλαισίωσαν με αγάπη την εκδήλωση!

Και φυσικά δεν έλειπε και η παρουσία της Λέσχης μας! Μαζί με την Άννα Ραφαηλίδου, Λογοθέτη Κώστα, Ρένα Αντωνιάδου και Νέλλη Δελή!

Lettura di libri

Παρουσίαση βιβλίου "ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ" της Άννας Ραφαηλίδου

Υπό την αιγίδα του Ι.Ναού Αγ.Νικολάου Νεοχωρούδας με υπεύθυνο τον
κο Χρήστο Σαραμούρτση και σε συνεργασία με το ΔΟΠΠΑΩ του Δήμου Ωραιοκάστρου,
η Άννα Ραφαηλίδου θα παρουσιάσει το καινούριο της βιβλίο "ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ" την

ΚΥΡΙΑΚΗ 1 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ -18:30μμ- ΑΥΛΕΙΟΣ ΧΩΡΟΣ ΝΑΟΥ ΑΓ.ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΝΕΟΧΩΡΟΥΔΑΣ

"Η 1η Οκτωβρίου καθιερώθηκε με ψήφισμα το 1990 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών
σαν "Παγκόσμια ημέρα για την Τρίτη Ηλικία" με σκοπό να αποτίσει φόρο τιμής στους
ηλικιωμένους αλλά και να επισημανθούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Ο όρος Τρίτη ηλικία αναφέρεται στον μη παραγωγικό πληθυσμό και είναι οικονομικός και
δημογραφικός κυρίως.
Στην εποχή μας υπάρχει αλματώδης αύξηση του αριθμού των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας.
Ο μέσος όρος των ηλικιωμένων αυξάνεται εντυπωσιακά και έτσι μας επιτρέπεται να μιλάμε
και για τέταρτη ηλικία. Αν ορίσουμε Τρίτη ηλικία τα 65-80 έτη τότε η τέταρτη ηλικία
υπολογίζεται αυτή που αρχίζει από τα 80+ ή τα 85+ (oldest old)."
ΑΝΝΑ ΡΑΦΑΗΛΙΔΟΥ

"ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ"

         Άννα Ραφαηλίδου

"ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ" είναι ένα εικονογραφημένο λεύκωμα και απευθύνεται σε άτομα της τρίτης ηλικίας.
Τέσσερις παίκτες του γκολφ, συναντώνται σε ένα θέρετρο διακοπών στη Κρήτη κατά τη διάρκεια ενός τουρνουά για ηλικιωμένους. Κοινή τους αγάπη το γκολφ αλλά καθώς προέρχονται από διαφορετικές χώρες και πολιτισμούς έχουν να πουν πολλά μεταξύ τους.
Οι χιουμοριστικές, εικονογραφημένες, σύντομες ιστορίες γύρω από τη ζωή και τις εμπειρίες των τεσσάρων φίλων, κάνουν αυτό το βιβλίο ιδανικό για τους ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας οι οποίοι ψάχνουν για λογοτεχνία σε απλό και γλαφυρό ύφος με ποικιλία και εναλλαγή εικόνων.







Η Λέσχη Ανάγνωσης "Lettura di libri" εύχεται στην Άννα Ραφαηλίδου ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!





Lettura di libri

"Αλλαγή καιρού" ΤΑΚΗΣ ΚΑΡΒΕΛΗΣ

"Αλλαγή καιρού"

Μπροστά σου μια καταπράσινη κινητικότητα 

τοπίου που αλλάζει δέρμα λόγω εποχής. 

Ο ουρανός σταχτής. Έχει χάσει τον ήλιο του 

αναζητεί τον ορίζοντά του, πού ν' ακουμπήσει.

Όλα υποβόσκουν ακόμη μες τη λάβρα του καλοκαιριού 

που εμψυχώνει τις φαλακρές πλευρές των λόφων.

Όλα βομβούν σε μια παντελή έλλειψη ισορροπίας. 

Αυτή είναι η γλώσσα των πουλιών 

ν' αφήνουν στον αέρα τα φωνήεντα των κραυγών τους. 

Αυτή η γλώσσα των δέντρων 

ν' αφήνουν νωχελικά τα κλαδιά τους στην ανάλαφρη παλίρροια της αύρας.

ΤΑΚΗΣ ΚΑΡΒΕΛΗΣ

(Από τη συλλογή "Αλλαγή Σκηνικού" εκδ. Στιγμή 1991)

Πηγή: http://www.andro.gr/empneusi/to-fthinoporo-ton-poiiton/






Lettura di libri

Φωνή απ' την θάλασσα - Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ

"Φωνή απ΄ την θάλασσα"

Βγάζει η θάλασσα κρυφή φωνή-
   φωνή που μπαίνει
μες στην καρδιά μας και την συγκινεί
   και την ευφραίνει.

Τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει,
τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί μεγάλοι,
   ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός.
Το ψάλλει με τη θεία της φωνή εκείνη,
όταν στους ώμους της απλώνει την γαλήνη
   σαν φόρεμά της ο καιρός ο θερινός.

Φέρνει μηνύματα εις ταις ψυχαίς δροσάτα
η μελωδία της. Τα περασμένα νειάτα
   θυμίζει χωρίς πίκρα και χωρίς καυμό.
Οι περισσότεροι έρωτες κρυφογελούνε,
αισθήματα λησμονημένα ξαναζούνε
   μες των κυμάτων τον γλυκό ανασασμό.

Τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει,
τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί μεγάλοι,
   ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός.
Και συ κοιτάζεις την υγρή της πεδιάδα,
σαν βλέπεις την απέραντή της πρασινάδα,
   τον κόμπο της πούναι κοντά και τόσο μακρυνός,
γεμάτος με λουλούδια κίτρινα που σπέρνει
το φως σαν κηπουρός, χαρά σε παίρνει
   και σε μεθά, και σε υψώνει την καρδιά.
Κι αν ήσαι νέος, μες σταις φλέβες σου θα τρέξη
της θάλασσας ο πόθος, θα σε 'πη μια λέξι
το κύμα απ΄ τον έρωτά του, και θα βρέξη
   με μυστική του έρωτά σου μυρωδιά.


Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ (Από τα Αποκηρυγμένα, Ίκαρος 1983)




ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΑΝΑΣΕΣ ΜΕ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΘΕΑ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΑΦΕΘΕΙΤΕ ΣΤΟ ΡΥΘΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΗΧΟ ΤΗΣ!



Lettura di libri (Ανάγνωση βιβλίων)

ΠΟΣΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ;

Πόσο ελληνικό είναι το Βυζάντιο;
Πόσο Βυζαντινοί οι Νεοέλληνες;

Συγγραφέας:  ΓΛΥΚΑΤΖΗ-ΑΡΒΕΛΕΡ ΕΛΕΝΗ
Εκδόσεις: Gutenberg


Το Βυζάντιο δέχτηκε και αφομοίωσε στοιχεία από πολλές παραδόσεις (αρμενικές, σλαβικές, ανατολικές ρωμαϊκές μεταξύ άλλων), αλλά εκείνο που χαρακτηρίζει την πολιτιστική του υπόσταση είναι η βάση πάνω στην οποία στηρίχθηκε και η ιστορική συνέχεια στην οποία εγγράφεται. Είναι αναμφισβήτητα πλέον γνωστό, και αυτό ασχέτως εθνικών σκοπιμοτήτων, ότι το βυζαντινό κράτος είναι η οργανική συνέχεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ότι η τέχνη του χρωστά πολλά στο ελληνιστικό κατόρθωμα και στην ανατολική εμπειρία των χρόνων εκείνων, αλλά ως πολιτιστική συνέχεια (και όχι μόνο γλωσσική) εγγράφεται το Βυζάντιο μονάχα ως βίωμα του Ελληνισμού.




 Η Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ γεννήθηκε το 1926.
 Σπούδασε στην Αθήνα και στο Παρίσι και

ειδικεύτηκε στη μελέτη του κόσμου της χριστιανικής Ανατολής, και ειδικότερα του κράτους και της κοινωνίας του Βυζαντίου. Μια σειρά εργασίες της πάνω στο Βυζάντιο την έκαναν γνωστή. Αναφέρουμε εδώ μονάχα μερικές: "Έρευνες για τη διοίκηση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας τον ένατο - δέκατο αιώνα" (1960), "Το Βυζάντιο και η θάλασσα" (1966), "Μελέτες για τη διοικητική και κοινωνική διάρθρωση του Βυζαντίου" (1971), "Βυζάντιο, η χώρα και τα εδάφη" (1976), κ.λπ. Έλαβε μέρος σε διάφορα παγκόσμια συνέδρια ιστορίας και προσκλήθηκε για διαλέξεις στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου ενώ έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις. Το 1967 έγινε η πρώτη γυναίκα πρόεδρος του τμήματος Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης και το 1976 εκλέχτηκε Πρύτανης στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης (η πρώτη γυναίκα να τιμηθεί με μια τέτοια θέση στα 700 χρόνια παράδοσης του Πανεπιστημίου). Έχει διατελέσει, μεταξύ άλλων, Πρύτανης του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου, Πρόεδρος του Πανεπιστημίου του Παρισίων και του Κέντρου Τέχνης και Πολιτισμού Ζωρζ Πομπιντού-Μπομπούρ. Είναι αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και είναι επίτιμη πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου των Δελφών. Θεωρείται μια απ τις πλέον εξέχουσες πανεπιστημιακές και πνευματικές προσωπικότητες του τόπου μας που τιμούν πραγματικά την πατρίδα μας στο εξωτερικό.






Lettura di libri